Z nieba do piekła

Nie wiem w jakich kategoriach rozpatrywać ten mecz. Nie wiem nawet czy się cieszę z wygranej. Martwi mnie bardziej chwiejność formy w jednym meczu naszego zespołu. Nie jest tajemnicą, że u dzieci mogą być duże wahania formy w jednym sezonie. Po szybkim ciosie w pierwszej minucie, otrząsnęliśmy się błyskawicznie i w trzeciej minucie było 2:1 dla nas. Bardzo dobra gra zespołowa w pierwszej połowie i skuteczna gra w defensywie zaowocowała wysokim prowadzeniem. Schodzimy na przerwę prowadząc 6:1.

Drugą część gry zaczęliśmy od bramki, po której przeciwnik przez dobre 10 minut nie potrafił się odnaleźć. Niestety w naszym zespole zaczęła przeważać chęć gry indywidualnej i strzelenia gola w trudnych sytuacjach, pomimo dobrze ustawionych kolegów. Ponadto do obrony też nie chciało się biegać jak do ataku. To miało swoje konsekwencje. Druga bramka UKS-u nie miała jeszcze większego wpływy na obraz meczu. To co wydarzyło się od 47 minuty spowodowało podniesienie ciśnienia wszystkim na boisku. Jedni popadali w euforię, a inni byli bliscy zawału serca. Co trzy minuty zespół z Szopienic zaczął strzelać bramki. Dobrze dla nas, że brakło czasu ambitnie grającym zawodnikom z Szopienic, ponieważ w żaden sposób nie potrafiliśmy powstrzymać ich pogoni. Brakło spokoju i kondycji. Podobno zwycięzców się nie sądzi, ale powodów do pełnego zadowolenia jest za mało.